8 Μαρτίου σήμερα, ημέρα της γυναίκας και θα ήθελα πάρα πολύ να κάνω ένα μικρό αφιερωμα στις γυναίκες που με ενέπνευσαν και σημάδεψαν. Νιώθω τρομερά τυχερή το ότι συνάντησα κάποιες από αυτές τις γυναίκες, άλλες τις γνώρισα μέσα από βιβλία και ταινίες , με άλλες μας δένει κάτι παραπάνω. Νιώθω τυχερή γιατί πιστεύω υπήρξαν καταλύτες στην διαμόρφωση του χαρακτήρα μου. Γυναίκες που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ζωή μου και που συνεχίζουν να καταλαμβάνουν ένα μεγάλο κομμάτι αυτής.
Θα ξεκινήσω αντίστροφα με την
Jane Austen. Μια από τις πιο πολυδιαβασμένες μυθιστοριογράφους της Αγγλίας. Μπήκε στην ζωή μου με το βιβλίο της Περηφάνεια και Προκατάληψη και έγινε μια από τις αγαπημένες μου συγγραφείς, ίσως η μοναδική γυναίκα συγγραφέας που με το έργο της με στιγμάτισε. Θα σας πρότεινα να δείτε την ταινία Becoming Jane, αφού έχετε διαβάσει (ή έστω δει) ένα από τα βιβλία της.
Συνεχίζω με μια "ηρωίδα" ενός κινηματογραφικού έργου που πραγματικά λατρεψα και για μια εποχή στην ζωή μου, σχεδόν ταυτιζόμουν με αυτήν. Είναι η
Amelie, μια ταινία που πρέπει να δείτε και πιστεψτε με θα σας αλλάξει τον τρόπο που βλέπετε τα πράγματα. Δεν σας κρύβω ότι ακόμα μερικές φορές, όταν βλέπω κάποιο τυφλό, θέλω να τον πιάσω από το χέρι και να του μιλήσω για τον υπέροχο κόσμο που καταφέρω και βλέπω, με τις γλαφυρές περιγραφές της Amelie.
Συνεχίζω με μια τραγουδίστρια, η
Barbra Streisand , που με την φωνή της με έκανε να αγαπήσω, να ζηλέψω, να ταξιδέψω, να τραγουδήσω. Έχω μια ταιράστια συλλογή με ταινίες της και είμαι πολύ περήφανη για αυτό. Γενικά λατρεύω τα μιούζικαλ, αλλά κακά τα ψέματα είναι μερικές ταινίες της Barbra που απλά δεν πρέπει να τις προσπεράσετε. Εγώ θα σας πρότεινα να δείτε οπωσδήποτε τις Yentl, Funny Girl, The way we were & Hello Dolly. Δεν μπορώ να πω τίποτα. Είναι ίσως η αγαπημένη μου τραγουδίστρια-ηθοποιός μιούζικαλ και αν και δεν κατάφερα να έχω την φωνή της, μετά από πολλά μαθήματα τραγουδιού στο Εθνικό Ωδείο, μπορώ να πω ότι με επιτυχία κατάφερα να τραγουδήσω το Hello Dolly!
Μελίνα Μερκούρη! Εντάξει, ότι και να πω θα είναι λίγο. Δεν νομίζω ότι θα έπρεπε να υπάρχει Έλληνας που να μην αγαπάει την Μελίνα, να μην έχει τραγουδήσει με την
Μελίνα, να μην δακρύζει αναλογιζόμενος το τι έχει κάνει η Μελίνα για αυτήν την χώρα. Ίσως το λιγότερο που θα μπορούσα να κάνω είναι να την συμπεριλάβω σε αυτό το κείμενο.
Μεγαλώνοντας, θέλησα να γίνω ηθοποιός. Αρχικά πήγα σε μια σχολή θεάτρου, αλλά νιώθωντας ότι κάτι θέλω παραπάνω να μάθω για αυτήν την τέχνη, αποφάσισα να αλλάξω σχολή. Επέλεξα την
Σχολή Βεάκη. Διευθύντρια της σχολής, η πολυμήχανη
Πάγια Βεάκη, μια κοντούλα, υπερβολικά φιλόζωη κυρία, με μόνιμο παράπονο (ως γνήσιος ιχθύς) και προσγειωμένο ρομαντισμό (όσο κι αν ήθελε να δείχνει προσγειωμένη , δεν έπαυε να είναι μια ρομαντική). Έχω πολλά χρόνια να την δω, αλλά πιστέψτε με, μου έχει μείνει αξέχαστη. Ακόμα θυμάμαι όταν είχε χάσει μια γάτα της, την οποία εγώ, νόμισα ότι είδα κάπου στη Νέα Ερυθραία- Καστρί και της το είπα. Που να φανταστώ ότι όντως ήταν η γατούλα της, γιατί εκεί ήταν κοντά ο κτηνίατρος της. Ο τρόπος που με κοίταξε όταν της είπα ότι είδα μια γάτα σαν την δική της σε εκείνη την περιοχή νομίζω ότι για μένα έλεγε πολλά. Όχι όμως ότι δεν είναι ικανή να σου σπάσει τα νεύρα, αυτή η μικροκαμωμένη κυρία θα σου σπάσει τον τσαμπουκά και στην πορεία τα νεύρα και όχι μόνο. Όσο και να μην θέλω να το παραδεχτώ η Βεάκη υπήρξε μεγάλο κεφάλαιο στην ζωή μου.
Από την μεγάλη αυτή λίστα δεν θα μπορούσα να παραλείψω 3 φίλες. 3 Φίλες που μπορεί να μην έχουν απαραίτητα συναντηθεί μεταξύ τους, αλλά η κάθε μια αποτελεί καταλυτικό παράγοντα στην ζωή μου. Πρώτη και καλύτερη θα πω την Μαρία. Ήταν Ιούλιος του 1997 και η
Μαρία, ήταν η πρώτη κοπέλα που κάθισα δίπλα της, την πρώτη μέρα που πήγα στην δραματική σχολή για να προετοιμαστώ για τις εξετάσεις του υπουργείου. Μια νεαρή, δυναμική κοπέλα με πλούσια μακριά μαύρα μαλλιά. Με την Μαρία μας δένει μια φιλία πολλών χρόνων. Συναντηθήκαμε στην Σχολή της Μαίρης Βογιατζή Τράγκα και δεν μπορώ να πω ότι κολλήσαμε από την αρχή, αλλά την ξεσήκωσα και την πήρα μαζί μου στην Βεάκη, απ' όπου αποφοιτήσαμε το 2001. Έχει μια μαγευτική φωνή soprano και είναι μια απο τις καλύτερες μου φίλες.
 |
| Με την Μαρία στο Εθνικό Ωδείο, εκείνο το βράδυ τραγούδησα (εξού και η ενδυμασία) με την τάξη μιούζικαλ του Στ. Μπερή |
Η άλλη καλή μου φίλη είναι η
Φανή. Η
Φανή είναι αυτή που θα μοιραστώ μαζί της την πιο κρυφή μεταφυσική ανησυχία και θα με καταλάβει πριν καν ανοίξω το στόμα μου. Την γνώρισα μέσα από το ΕΑΠ και είναι η συμφοιτήτρια που μαζί της διαβάζω πάντα για τις εξετάσεις. Μας ένωσε το ΕΑΠ αλλά η φιλία μας εδραιώθηκε μέσα από τα χρόνια και συνεχίζει να αποτελεί σημαντικό κομμάτι αυτής. Η Φανή είναι σχεδόν σαν αδερφή μου και πιθανότατα να την έχει πάρει το μάτι σας σε κάποιο από τα vlog μου.
Τελευταία φιλενάδα και πιο πρόσφατη είναι η
Νατάσα. Είναι νομίζω γνωστή στις περισσότερες από εσάς. Blogger, Youtuber και φίλη. Η τεχνολογία μας φέρνει πιο κοντά, το Youtube μας ένωσε και νιώθω τόσο τυχερή που η Νατάσα είναι μέρος της καθημερινότητας μου.
Για το τέλος άφησα την
αδερφή μου και την μαμά μου. Με την
αδερφή Τζίνα μου έχουμε σχεδόν 16 χρόνια διαφορά. Με είχε ξεσκατώσει ουκ ολίγες φορές και φυσικά όταν γεννήθηκα οι γιοι της τής το ανταπέδωσα στο μέγιστο δυνατόν. Έχουμε μαλλώσει ουκ ολίγες φορές και αν και ομολογουμένως δεν μπορούμε να εργαστούμε μαζί (αποδεδειγμένα) έχουμε μια πολύ όμορφη σχέση, ακόμα κι αν έχουμε τόσα χρόνια διαφορά.
 |
| Με την μαμά μου στον ζωολογικό κήπο με τα Πάντα στο Πεκίνο |
Στην κορυφή είναι η
μαμά μου, γιατί κακά τα ψέματα, αν δεν ήταν αυτή , εγώ δεν θα ήμουν εδώ να σας μιλάω. Και πρακτικά να το πάρετε, είμαι το 5ο παιδί, μιας τεράστιας οικογένειας, αν δεν ήθελε η μαμά μου, όντως δεν θα ήμουν εδώ. Τα λόγια είναι πολύ λίγα να περιγράψουν το τι νιώθει μια κόρη για την μαμά της. Αν θα μπορούσα να τα συμπεριλάβω όλα σε μια μόνο λέξη, αυτή θα ήταν ευγνωμοσύνη"
Χρόνια Πολλά σε όλες τις γυναίκες της ζωής μου και στις δικές σας αγαπημένες γυναίκες.
The KM Projects
Not just another beauty blog
